Παρασκευή 6 Ιουλίου 2018

Γιάννης Στάνκογλου: «Η αδρεναλίνη μου χτυπάει κόκκινο κάθε φορά που βγαίνω στη σκηνή!»

O Γιάννης Στάνκογλου βρίσκεται σε γενικές πρόβες του «Αγαμέμνονα», όπου θα παίξει και τον ομώνυμο ρόλο και τον Αίγισθο, και σε συνέντευξή του αποκαλύπτει τις... ελεύθερες πτώσεις που κάνει, κυριολεκτικά και μεταφορικά...


Ετοιμάζεσαι για… ελεύθερη πτώση στην Επίδαυρο; Παίζω με αυτό, γιατί η ελεύθερη πτώση είναι η νέα σου «μανία».

Για την ώρα έχω κάνει μόνο tandem jump, όπου επιδίδομαι σε πτώση μαζί με τον εκπαιδευτή μου, αλλά, ναι, αυτό που λαχταρώ είναι να κάνω ελεύθερη πτώση μόνος μου. Είναι κάτι που το έχω πολύ καιρό στο μυαλό μου και προχωρώ προς αυτό με μεγάλη χαρά.

Ηδη, από τις πρώτες πτώσεις που έχω κάνει μαζί με άλλον, νιώθω την αδρεναλίνη μου να χτυπάει κόκκινο! Είναι ένα μοναδικό και δυνατό συναίσθημα που δύσκολα μπορεί να χωρέσει σε λέξεις. Πετάς πάνω απ’ όλα και απ’ όλους, έχεις μια ελευθερία πρωτόγνωρη.

Νιώθεις και όταν παίζεις στο θέατρο την αδρεναλίνη σου να χτυπάει κόκκινο;

Πάντα! Εφοδιάζεσαι με τον κατάλληλο εξοπλισμό, το κείμενο, την καθοδήγηση του σκηνοθέτη-προπονητή σου, το κατάλληλο κοστούμι και... βουτάς από ψηλά, χωρίς να ξέρεις τι επιτυχία θα έχει κάθε φορά η πτώση. Ναι, η αδρεναλίνη μου χτυπάει κόκκινο κάθε φορά που βγαίνω στη σκηνή. Και είναι κάτι που δεν το αλλάζω με τίποτα.

Το επόμενο Παρασκευοσάββατο θα «πετάξεις» πάνω από το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, που πέρυσι και πρόπερσι αγκάλια-σε μια μεγάλη σου νίκη με την παράσταση «Επτά επί Θήβας»...

Θα «πετάξω» πάνω από το ομορφότερο τοπίο και θα προσγειωθώ στην ορχήστρα του αργολικού θεάτρου, που αγκάλιασε τόσο ζεστά τους «Επτά επί Θήβας» έχοντας τον ίδιο σπουδαίο «προπονητή», τον Τσέζαρις Γκραουζίνις, που ανήκει στους αξιότερους και ικανότερους σκηνοθέτες της γενιάς του.

 Μαζί του έκανα... tandem jump στο «Επτά επί Θήβας», μαζί του θα κάνω πτώση και φέτος. Είναι πολύ σημαντικό για εμένα να έχω έναν προπονητή-σκηνοθέτη που να μπορεί να με εμπνεύσει και να με συνεπάρει όπως εκείνος.

Ο Τσέζαρις σέβεται το όποιο έργο με το οποίο καταπιάνεται, φωτίζει όλες τις πλευρές του και, χωρίς να το «πειράζει» με τον τρόπο που παραμορφώνουν πολλοί τα έργα, πετυχαίνει να αναδείξει άψογα τη διαχρονικότητά του!

Πηγή: Realnews

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου