Υποτίθεται πως θα ήταν μία επίσκεψη ρουτίνας στον γιατρό.
Αλλά η ασθενής τελικά βρέθηκε στο δικαστήριο, περιγράφοντας μία απίστευτη ιστορία:
Μία γυναίκα έπρεπε να πάει στο δικαστήριο αφού επιτέθηκε την βοηθού του γιατρού.
Είπε στον δικαστή:
Είμαι ένοχη.
Αλλά δεν το έκανα χωρίς λόγο! Είχα ραντεβού για μαστογραφία και η κοπέλα που με υποδέχτηκε ήταν πολύ νευρική.
«Γεια σου γλυκιά μου. Είμαι η Jessica. Πήγαινε στο δωμάτιο 2, βγάλε τη μπλούζα σου και φόρεσε αυτό. Εντάξει;» Με αιφνιδίασε.
Μπήκα όμως μέσα, κάθισα ημίγuμνη στο μηχάνημα και κατάλαβα πως το δωμάτιο ήταν παγωμένο.
Ενώ προσπαθούσα να μην τρέμω, η Jessiaca μου είπε: «Μπορείς να σταθείς στις μύτες των ποδιών σου;» Και έτσι και έκανα. Μετά είπε: «Σχεδόν το έχουμε, σκύψε λίγο προς τα μπροστά.» Έτσι, έσκυψα και λίγο μπροστά.
Τότε μου είπε: «Το αριστερό σου στήθoς είναι στις πλάκες, ξεκινάμε.»
Το αριστερό μου στήθoς ήταν πιεσμένο, στέκομαι στα δάχτυλα των ποδιών μου, σκύβω προς τα μπροστά και τρέμω από το κρύο.
Τότε ξαφνικά μου λέει: «Ωχ όχι!! Ο υπολογιστής έχει πρόβλημα. Περίμενε λίγο.» Τότε της φώναξα: «Θα με αφήσεις έτσι;»
Εκείνη είπε: «Μην φοβάσαι γλυκιά μου, δεν θα αργήσω.
Περίμενε λιγάκι.» και έφυγε χωρίς καν να κλείσει την πόρτα πίσω της.
Τότε, κάποιος που περνούσε θα νόμιζε πως το δωμάτιο ήταν άδειο και έκλεισε το φως.
Οπότε είμαι στις μύτες, γέρνω προς τα μπροστά, το αριστερό μου στήθoς είναι πιεσμένο ανάμεσα σε δύο πλάκες, κρυώνω μόνη μου στο σκοτάδι και η πόρτα είναι ακόμα ανοιχτή.
Ένα λεπτό αργότερα, κάποιος μπαίνει μέσα με φακό και μουρμουρίζει:
“Τι συμβαίνει σε αυτή την πτέρυγα. Ούτε τα φώτα δεν λειτουργούν.» «Όχι, είναι μια χαρά!» του απάντησα.
«Ήταν ανοιχτά πριν λίγο, απλά κάποιος τα έσβησε.»
Τότε, με φώτισε με τον φακό και μου είπε εντελώς χαλαρά: «Ω, γεια σου» και άρχισε να ψάχνει για τον διακόπτη.
«Τώρα κατάλαβα. Μάλλον είχα πατήσει τον λάθος διακόπτη,» είπε και μετά έκατσε στον υπολογιστή.
Μετά από ένα λεπτό, μπαίνει άλλος ένας άντρας μέσα σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
«Γεια σου,» μου λέει και αρχίζει να συζητάει με τον άλλον για τουλάχιστον 5 λεπτά.
Είναι ακόμα εκεί όταν η γιατρός μπαίνει μέσα. Δεν με κοίταξε καν, απλά έβγαλε κάτι από το συρτάρι και μου είπε:
«Κάποιος έρχεται αμέσως για σένα.» Τότε, μπήκε μέσα μία νοσοκόμα για να ρωτήσει στη γιατρό κάτι, ενώ εγώ είμαι στα δάχτυλα, γέρνω μπροστά, με το ένα μου στήθoς στο μηχάνημα, τρέμω από το κρύο και έχω και ολόκληρο κοινό.
Η νοσοκόμα φεύγει μαζί με την γιατρό.
Οι δύο τεχνικοί γυρνάνε και μου λένε: «Όλα είναι μια χαρά και δουλεύουν, είσαι έτοιμη!» Και φεύγουν χωρίς καν να κλείσουν την πόρτα.
Για την επόμενη μισή ώρα έμεινα σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση.
Τελικά, η Jessica μπήκε μέσα στο δωμάτιο. Συνολικά έχει περάσει περίπου μία ώρα. Μου χαμογελάει: «Ωχ γλυκιά μου, σε ξέχασα εντελώς και πήγα να φάω.
Δεν μου θύμωσες… Όπως βλέπω έφτιαξαν και το μηχάνημα. Πού είχαμε μείνει…;»
Και αυτός κύριε δικαστή ήταν ο λόγος που το κεφάλι της βρέθηκε ανάμεσα στις πλάκες.
Τότε εκείνος προσπαθώντας να μην γελάσει είπε: “η υπόθεση απορρίπτεται”
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου